៣២២ ​នៅថ្ងៃនោះ

អង្គុយក្នុងម្លប់នៃសេចក្តីស្លាប់

រាស្រ្តរបស់យើងដែលកំពុងតែស្លាប់

អ្នកដែលបិទដោយភាពអស់សង្ឃឹម

និងការស្រេកឃ្លាន ឈឺចាប់យ៉ាងយូរនៅក្នុងចិត្តយើង

ចងដោយនឹមនៃការឈឺចុកចាប់

ការទ្រហោរយំរបស់ប្រជាជន

ឥឡូវខ្ញុំចង់ក្រោកឡើង

ដើម្បីធ្វើការបំបែកនឹមនោះចេញ

ហើយជូតទឹកភ្នែករបស់ពួកគេចេញ

តើអ្នកណាបានស្រែកទៅរកយើង

ឱ្យយើងជួយសង្គ្រោះពួកគេ?

តើអ្នកណានឹងទៅជំនួសយើង

ហើយចែកចាយក្តីស្រលាញ់នៃយើង?

យើងចង់ទៅមើលឱ្យឃើញឥឡូវនេះ

ជាថ្ងៃដែលកូនរបស់យើងនៅមានជីវិត

ថ្ងៃនោះដែលស្ថានសួគ៌ច្រៀងដោយអំណរ

ហើយការសើចសប្បាយនៅផែនដីទាំងមូល។